خیلی وقت بود به نوشتن ذوقی نشون نمیدادم ولی بعد از چند مدت دلم حال و هواش بد گرفته، شاید قصه سوختن و یا ساختن برای همه ما تکراری شده باشه ولی برای کسی که از عشق زندگی خود رو میسازه تازه اول راهه!
خیلی ها از جمله تو -تویی که گه گداری سرکی میکشی به اتاق دوران مجردی من- هنوز باورت را نساخته ای!برای خودت می گویم بگذار دنیا با تو باشد نه بر تو...
انسان اشتباه نکند انسان نیست، از این اشتباهات است که آدمی مثل من به نهایت خواستن می رسد!حال اگر دنیا بخواهد یا نخواهد تاثیری ندارد بر خواستنم و بر ایمانم...
هیچوقت نخواستم بر دلی نهال نا امیدی بکارم!آرزویم در همه حال و در این سال جدید برای همه دوستانم و حتی کسانی که بر علیه من هستند این است که عمری پر از آرامش داشته باشند.