Unknown

دیشب دلم بیشتر از خودم بی تاب تر شده بود.بخاطر همین رفتم سراغ حافظ و او هم خوب جوابم را داد .او هم به من نشان داد که عشق را جز رسیدن چیزی نیست و من هم آرامشی عجیب از این فال دریافت کردم.بی رقیبم :هم در عاشقی و هم در معشوقگی و تو هم بهتر از منی

Unknown

حسرت که چه عرض کنم دلم تنگ شده برای آغوش عشقی که در خواب تجربه کرده ام.با چشمانی باز خواب او را دیدن گویای دلتنگی فراوانم است که دیگر از صبر کاسه هم کارها گذشته است و من هم به کمال این روزها برای آینده خود و عشق برنامه ای شبیه حس پاک دارم

Unknown

با همه بی سروسامانی ام

باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

در پی ویران شدنی آنی ام

آمده ام تا تو نگاهم کنی

عاشق آن لحظه تو فانی ام

دلخوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام

خیلی این شعر بهم چسبید ، یه لذت خاصی بهم داد شبیه همین عشقی که دارم م بود

Unknown

حرفهایت فراتر از حرفهایی بود که یک اسنان معمولی بتواند آن را بفهمد و من هم به کمال این عشق دریافتم سخنانت را که سرچشمه اش قلب بزرگت بود...

باید دانست که در این روزگار گر عاشق شدی باید جور هندوستان بکشی و در میان این نقاشی هر چقدر سختی را خوب بکشی لذتش فراتر خواهد رفت و من هم مثل تو بی قرارم و گویی حرفهایمان از یک دریچه است ...

Unknown

من فقط عاشق اینم ، عمری از خدا بگیرم ، انقدر زنده بمونم تا به جای تو بمیرم....

و این یعنی یک دنیا لذت که بخاطر دلت همچین خواسته ای داشته باشی...

دیروز برایم متفاوت تر از هرروز بود، حسی داشتم به پهنای یک دنیا آرامش که نمیدانم از کجا نشات میگرفت ، فقط این را خوب فهمیدم که هر چه بود از باور تو بود که به سوی من در حال حرکت بود و چقدر لذت بخش....

و تمامی کاش هایم در این نقطه بهم میرسند ، نقطه ای که فقط و فقط از وجود تو نشات میگیرد و مرا رهسپار بزرگترین خواسته ها میکند

Unknown

بعضی اوقات باید برای مخالفای خودت هم یک چیزی بنویسی که نگویند کم آوردی...

با توام که دم میزنی از مخالفت و هزاران نه منفی که با مزاق من جور در نمیاید.چه بخواهی چه نخواهی بارمان را بسته ام.اسم دخترمان را گذاشته ایم ماهور و این یعنی از الان جاویدیم و پسری از جنس باران که هنوز اسمی برایش نگذاشته ایم...

 

Unknown

وای که چه حال عجیبی دارم.

نمی دانم از روی خواستن اینگونه شده ام و یا از روی حسی مبهم که امروزه آن را عشق نامیده اند و من هم وقتی با این حس راه میروم هیچ چیز نمیبینم جز خواسته های پر رمقم که در راه تو سینه خیز شده ام.

دلم ، دلم بی تاب شده و بازهم هوای کوی یار را دارد و این یار چقدر زیباسست که مرا اینگونه به خود شیفته کرده است و همچون لیلی قصه ها او هم مرا عشق می نامند و این یعنی دو خط بر روی هم که هر روز به بی نهایت خواستنها می رسد.

Unknown

زندگیم در نهایت خواستن به روز می شود و من هم با هیمن خواستن نفسهایم را بالا می کشم و دردی ندارم جز این فراق سهمگین که کارم را از رو به پیش می بندد و من هم به مثال فرهادها هر روز کوهی می شکافم تا شاید درد این فراق بار دیگر از ذهنم به دور ماند و اینها روزی برای من خاطره ای بیش نخواهد بود که در آغوش عشق خواهم گفت که چه روزهایی کشیده ام تا به تو رسیده ام و به تکاپوی تو بوده است که اینگونه زندگی را روا دانسته ام.

شاید نوشته هایم آنقدر ،حتی برای خودم سنگین باشد که معنایش را در گذر رود رمان گم کنم چون حتی دل من هم می داند و اوست که میخواهد و شده حکمران بی رقیب زندگی من بعد از خدای واحدم که هر چه داشته ام و نداشته ام از او بوده ...

Unknown

دیگر آرامشی نیست که مرا آرام کند.دیگر چیزی به اسم این حس نیست که وجود بی گمانم را به سوی  آرامش روا گرداند...

وصال تنها راه این من در هم تابیده است که از این بی تابی خلاصی یابم و همان روز این صفحه من تبدیل می شود به لذت عشق و بی تابی دیگر نخواهد بود...

نمیدانم چگونه وصف کنم و یا چگونه بنالم ولی این را خوب فهمیدم که دیگر طاقت هیچ ندارم و از این دلتنگی نفسهایم بالا نمی آیند و من شدم در نهایت عشق یک عاشق بی پرده که حتی به تو هم گفته بودم که من فرق دارم با آدمان این دنیا و این تکبر نیست

Unknown

دل که نه وجودم برایت تنگ شده است.وقتی احساس میکنم کمی غمگین زده ای من بی رقیب در بیابانی جز غمخواری چیزی به عیان ندارم.

روزگار بی مروت به من یاد داد در هر صورتی برای پیروزی و بدست آوردن چیزی که حق توست مبارزه کنم و من هم به مثال فرهاد برای رسیدن به لیلی قصه خود کوه که نه دنیایی خواهم کند.

آری برای رسیدن به لیلی قصه خود حاضرم دنیایی ویران کنم

کاسه صبرم لبریز که شده در این میان صبر کاسه هم دارد لبریز می شود