تازه بر خود شاید ببالم که با تازندگی بسیار زیاد حتی ثانیه ای بیخیال شدن از عشق را امری نادرست میدانم و بر کل زندگی بنده حقیر همین بس که هدفی جز عشق ندارم.
خوشحالم و خیلی خوشحالم به خاطر داشته ای مثله تو و حسی از جنس خودم که هیچ وقت پای عقب کشیدن نخواهم داشت
قدم زدن را در این کوچه دوست دارم چرا که پر است از خاطراتی از جنس گذشته که دیروزم را زنده نگه می دارد و من را در زندگی دنیوی از هر نظر مستحکم و شاید پخته می کند.نوشتن را باید آنقدر ادامه داد تا هدف اصلی را برای خواننده برسانی ولی کاش می شد...
نمی دانم چگونه بگویم، از درد فراق بازگویم یا درد و رنج این عشق که هر آدمی را ناخودآگاه زمین گیر میکند.مثل همان شکافی که از زلزله در زمین سخت ایجاد میشود من هم شکافی پیدا کرده ام.همان دلی که جنسش از سنگ بود و بی احساس حال با زلزله ای به نام عشق ابهت خودش را زیر سوال برده و در مقابل عشق سر تعظیم فرود آورده است
اوقاتی نه به چندان دور در سکوت دنیا گه گاهی آنچنان دلم تاب و استرس دارد که گویی میخواهند دنیارا از من بگیرند.شاید این دنیای گرفتنی از من در یک دید خلاصه می شود که زبانم به تودیعش هماکان نمیچرخد و به تکرار گذشته روزهایم را میشمارم برای خلاصی از این روزهای سخت و شیرین که338روش الباقیست
همین روزها هم به خاطراتم خواهند پیوست
به مثال کودکی هایمان غرق در رویا باشیم و من از رویای تو با قلمم بنویسم.تو بگو چه میخواهی؟
آرزویت را برایم بازگو کن؟!
و من هم به نجابت از ذهن خود و قلم زیبایم تلاطمهای زندگی را با آرامش برایت بازگویم و بگویم خدا هست حتی اگر بد باشی...
مهم جنست نیست مهم باورت هست که هست و آخر کار باز به این باور خواهی رسید...
در میدان زندگی هر چه گذر کنی خامیت نهفته تر میشود ولی باز همان کودکی هستی که با رویاهایت سیر میکنی
هر چه بنالیم یا ببالیم آخر در کار عشق هیچ گشاده دستی نیست . آنقدر باید بسازی و با فراق بسوزی تا پخته شود و قدر عشق و وصال را بفهمی
من هم به مثال دیروزها این رسم را باور دارم که تا عاشق نباشم هیچ نتوانم و گویی این عشق سرازیر است به وجودم
دوست من!
آری شاید مزه مزه اش کنی ، نمکش آشنا باشد و شاید روزی در تلاطم امواج سرگردان همین هم به ما نرسد و تویی که خود را غرق در چاههای عمیق میکنی ، بدان یوسفی بودن کار هر کس نیست.
و من ساده باور به خیال خودم در هر سویی قلمی برمی دارم و فقط می نویسم تا که شاید آرامش سلب نشود و من هم به مثال خطاطی بر نوشته های خودم تاب می دهم تا فقط تو راضی باشی .
خدای من کافیست تا فقط تو راضی باشی و به رضایتت قدمهایم را شمرده شمرده بر میدارم.شمارش کردنم به مثال برگهای پاییزیست و به مثال نیما من هم دردی نهفته دارم.دردی از دیار سر سپردگی و چیزی شبیه عشق که انگار جنسش خداییست و شاید هنوز معشوقه ای نساخته و نباخته باشم
