Unknown
شنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۳، ۰۴:۲۱ ق.ظ
گویی در این جهان پر التهاب منی کردن در باور کسی نیست.هر چیزی بر پایه مبنای خود گسسته می شود و انگار زمین از حرکت خویش باز می ایستد و آخر سر هم در ظلمت نهایی به واقعیت می رسد ، واقعیتی از جنس یک نور روشن ....
هر چه بنالیم یا ببالیم آخر در کار عشق هیچ گشاده دستی نیست . آنقدر باید بسازی و با فراق بسوزی تا پخته شود و قدر عشق و وصال را بفهمی
من هم به مثال دیروزها این رسم را باور دارم که تا عاشق نباشم هیچ نتوانم و گویی این عشق سرازیر است به وجودم
۹۳/۰۴/۲۱