خامشی

نمی دانی که چه می گذرد بر تو در این دنیای نامشخص...

وقتی دوست می داری که هیچ راهی برای حضور ندارد و اوقاتی هم درگیر خواستنی به افراط

گویا همین ماجرای عشق است که بشریت را هنوز ارزشی است...

شاید همین ارزش است که هنوز ما نفس کشیدن را دوست داریم...

فقط کافیست تو آرامتر از من باشی و برای خواستنت شاخی نکشی ، همین را گفتم که تو هم بدانی طرقت عاشقی را جز سکوت راهی نیست...

گر خامش باشی و طریق عشق را ازبر کنی آخر شاهنامه تو شاه خواهی شد و من هم طرقت تو را ای یار دم میزنم