مطلبی که در مجله چاپ شد

گذرش را می ­نگریم بدون اینکه حسش کنیم. درگیر امروز می ­شویم و بدون هیچ حرفی فرداها را می ­نگریم! نمی ­دانیم و شاید نمی ­خواهیم از امروز برای فردا یک حس زیبا خلق کنیم، حسی به اندازه یک خوشی مطلق، حسی از جنس ثانیه های مبادا...

زمان هر روز رنگی تازه به خود می­ گیرد، شاید روزی بر حسب علاقه ما و روزی برخلاف علاقه ما...! هر صورتش را نگاهی بیاندازیم جز عبور چیزی نمی ­بینیم، عبوری که دیگر هیچ راهی برای تکرارش نیست و این یعنی برای خود یک ثانیه مبادایی در پیش داریم، روزی که می­ نگریم به گذشته و دنباله یک حس خوب می گردیم! حال یک روزی در مقابل من و تو سبز شده است، روزی که سالی عوض می­کند و قدرت خاص خدا را به رخ می­کشد و شاید هم از من و تو می­خواهد برای فردای خود ثانیه­ای به عنوان مبادا نداشته باشیم. ثانیه مبادایی که من و تو را در هر لحظه از آینده به یاد گذشته ­ای می­ اندازد که با فعل خواستن مبادایش را حذف کرده ­ایم، و این یعنی ساختن یک دنیا زیبایی برای آینده ....

سالی نو در پیش است، سالی که از آن ماست، سالی که جنسش ناب است و این یعنی یک فرصت طلایی برای ساختن ثانیه ­های خوب.... یکسال گذشت همراه با خاطره­هایی از جنس نامعلوم، چه خوب و چه بد گذرش نوید نعمت است و زمان، و همین هم کافیست برای جبران گذشته و ساختن سالی پر از آرامش، یادمان باشد سالی دگر در پیش داریم سالی جدید با فرصت ­های بسیاری که توانایی ساختن دنیایی زیبایی را دارد­، دنیایی که افتخارش از آن شماست.