توبه عشق

توبه عشق

توبه کردم که دگر عشق به دل ره ندهم

                                  آه و افسوس که تو عشق شدی، باریدی 

نازنین این  دل تنها به تو دل خوش گشته 

                                   ای دریغ از تو که با غیر مرا سنجیدی

تا که یه قطره شراب از لب تو نوشم کاش

                                   این همه حسرت و فریاد مرا می دیدی

گر چه بی من تو کنون غرق غرور و شعفی 

                    ولی احساس دوباره بودنی را تو به من بخشیدی

تا که با یک نفس گرم تو جان افزودم 

                                   بی سبب از دلم رنجیدی نگه مست 

گر چه اکنون با نگاه من غریبی تا ابد

                                   لیکن ای یار بدان در دل من جاویدی