بی معنا

شاید تکراری باشد ولی گویی این مهر با تمام بی مهری هایش آبان را به آغوش می کشد و انگار میخواهد گذر را برایم معنا کند.آری مهر هم می رود و فقط تو میمانی و خاطراتی که تو را به مهر پیوند زده اند...

گویی صدای خسته ای را باید باور کنی که مثل آذر به شوق دیدار بهمنی می رود که از هزاران چلچراغ زیباتر جلوه می دهد و این می شود تلاقی دو ماه که با بی مهری های روزهای گذشته وداعی شیرین خواهد داشت. نقطه یتلاقی تیری است از جنس ناملایماتی که بهار را از همه گرفته اما آنقدر سخاوت مند است که می ایستد و می ایستد تا روزش را تکراری نکند