آدم­ها و رنگ­ها

آدم­ها و رنگ­ها دنیای عجیبی دارند طوری که وقتی در کنار هم قرار می­گیرند پر از سوال­های مبهم می‌شوند. وقتی آدمی اسمی برای فرزند خود انتخاب می­کند در واقع دنباله یک خواسته بزرگ است. یا شخصیت اصلی آن اسم را می­خواهد و یا معنای نهفته در آن اسم را می­طلبد. دنیای رنگ­ها نیز چنین است، آدم­ها برای دوست داشتن رنگ­ها هم دلیلی دارند ولی تاکنون کسی به این موضوع خاص کنجکاو نشده است!

یکی دلش می­خواهد رنگ دنیایش آبی باشد و دیگری بنفش ارغوانی؛ آن دیگری دنیا را سبز می­بیند و آن یکی دیگر، سرخ، سیاه، سفید و ....

سوال جالب این است که آیا همه آنهایی که رنگ آبی را دوست دارند نگاه و برداشتشان مثل هم است؟! پاسخ به این سوال تقریباً امری محال است. رنگها می­توانند نمادی از آرزوها، خواسته­ها و احساس­های آدمی باشند، چه بسا آن بهشتی که وعده­اش را داده­اند به همان رنگ دلخواه شما باشد.پس رنگها می‌توانند بوی بهشت بدهند و مقدمه­ای باشند برای زیبا ساختن آرزوها...

برای هر حسی یک رنگی خاص وجود دارد. رنگی پر از تلاطم آن حس، پر از درک و پر از فهم! مثل دلتنگی که شاید رنگی تیره داشته باشد و مثل بی­تابی که بی­رنگ­ترین حس لقب گرفته است.

بد نیست یکبار وضو بگیریم به رنگی که دوست داریم، و نگاه کنیم به حسی به رنگ تقدس، تقدسی به رنگ خدا ...

من بنفش ارغوانی را دوست دارم

و شاید تو رنگی ماورای دنیا

رنگ­های دلخواه روزی به خوابی می­رسند

پر از آشفتگی ...

و شاید ترکیبشان رنگ عشق باشد

مشکی و شاید سفید

و دورتر از این دو، موج­های بی رنگ دریا شوند

خواب­ها روزی پر می­شوند از حجم دلتنگی...

و روزی می­رسند به یک نقطه

نقطه سرخی به اسم دلتنگی

پی رنگی خاص برو

رنگی پر از امید و پر از صافی

و تقدسی فراتر از رنگ­ها

و بهترین رابطه، رابطه باخداست

پر از رنگ سفید

و روشنی زیبا

سعید پیرزاده

مطلبی که در مجله چاپ شد

گذرش را می ­نگریم بدون اینکه حسش کنیم. درگیر امروز می ­شویم و بدون هیچ حرفی فرداها را می ­نگریم! نمی ­دانیم و شاید نمی ­خواهیم از امروز برای فردا یک حس زیبا خلق کنیم، حسی به اندازه یک خوشی مطلق، حسی از جنس ثانیه های مبادا...

زمان هر روز رنگی تازه به خود می­ گیرد، شاید روزی بر حسب علاقه ما و روزی برخلاف علاقه ما...! هر صورتش را نگاهی بیاندازیم جز عبور چیزی نمی ­بینیم، عبوری که دیگر هیچ راهی برای تکرارش نیست و این یعنی برای خود یک ثانیه مبادایی در پیش داریم، روزی که می­ نگریم به گذشته و دنباله یک حس خوب می گردیم! حال یک روزی در مقابل من و تو سبز شده است، روزی که سالی عوض می­کند و قدرت خاص خدا را به رخ می­کشد و شاید هم از من و تو می­خواهد برای فردای خود ثانیه­ای به عنوان مبادا نداشته باشیم. ثانیه مبادایی که من و تو را در هر لحظه از آینده به یاد گذشته ­ای می­ اندازد که با فعل خواستن مبادایش را حذف کرده ­ایم، و این یعنی ساختن یک دنیا زیبایی برای آینده ....

سالی نو در پیش است، سالی که از آن ماست، سالی که جنسش ناب است و این یعنی یک فرصت طلایی برای ساختن ثانیه ­های خوب.... یکسال گذشت همراه با خاطره­هایی از جنس نامعلوم، چه خوب و چه بد گذرش نوید نعمت است و زمان، و همین هم کافیست برای جبران گذشته و ساختن سالی پر از آرامش، یادمان باشد سالی دگر در پیش داریم سالی جدید با فرصت ­های بسیاری که توانایی ساختن دنیایی زیبایی را دارد­، دنیایی که افتخارش از آن شماست.

سال 93

این هم از شروع یکسال دیگر

سال نو بر همه دوستان عزیزم مبارک

93 برای من خوب شروع شده ، دلیلش هم شاید مشخص باشه!

انگار نزدیک شدم برای رسیدن به یک آرزوی بزرگ