نـخـسـتـیـن بـار گـفـتـش کـز کـجـایـی
بگفت از دار مــــلــــک آشــنــایـــی
بگفت آنـجـا بـه صـنعت در چه کوشند
بگفت انــده خـرنـد و جـــان فــروشــند
بگـفتا جـان فـروشـی در ادب نـیـسـت
بگفت از عـشـقـبـازان این عجب نیست
بگفت از دل شـدی عــاشــق بـدیـنـسان؟
بگفت از دل تــو مـیـگـویی من ازجان
بگـفتا عـشـق شـیـریـن بر تو چون است
بگفت از جــان شــیــریـنـم فـزون است
ناله را هر چند می خواهم که آرام بر کشم ...
سینه می گوید که من تنگ آمدم ، فریاد کن ...
بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد
مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد
تو که رفتی همه ثانیه ها سایه شدند
سایه در سایه آن ثانیه ها خواهم مرد
شعله ها بی تو ز بی رنگی دریا گفتند
موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد
گم شدم در قدم دوری چشمان بهار
بی تو یک روز در این فاصله ها خوام مرد
نمیدانم چرا تنم میلرزد وقتی صحبت از تو میشود
نه از ترس حضورت نیست ،
از آروزی به تو رسیدن است ،
از شاید ها و باید ها و از اینکه نمیدانم داشتنت رو
عاشقانه اشک بریزم یا دوریت را …
شاید روزی تنم لرزید و دستانت را روی شانه هایم گذاشتی
و گفتی زیر لب اشک شوق بریز من به کنارت آمده ام برای همیشه !
تمام چیزهایی که درباره تو در سرم هست
دهها کتاب می شود
اما تمام چیزی که در دلم هست
فقط دو کلمه میشود..
دوستت دارم
